Doymak bilmez hırs, nefret ve aldanma, hayatın er ya da geçirme yüzleşeceği suç ve cezalardır. Peki kim kimi oynuyor? Kimse bilmiyor. Domuz, sürean ve Güvercin; işte karşımızda, bu durumu yansıtabilen geleneksel birlikte Çin masalı. Bu masal, kafası karışık ve çoğu periyot acımasız birlikte gerçekliği gözler önüne seriyor. Öncelikle, anlatıyi birlikte ‘doğa hukuku’ olarak görebiliriz. Domuz, sürean ve Güvercin, kendi aralarındaki bu kafası karışık ve öldürücü oyunu oynarken, belirsizliklerin ve belki de şüphelerin hüküm sürdüğü birlikte dünyada yaşamak zorundalar. Kimin dost kimin düşman olduğu, kimin haklı kimin haksız olduğu net değil. Gerçek bu ki, her birlikte natürelin kendi çıkarlarını koruma ve hayatta kalma amacı var. anlatı, hayvanların birlikteeyımsı davranışlarını anlatışırken, birlikteeyoğlunun hırs, nefret ve aldanma ile nasıl yok olabileceğini de gözler önüne seriyor. Masal, belki de en çok birlikteeyoğlunun kendi kusurlarını ve zaaflarını yüzleşmekte ne kadar zorlandığını vurguluyor. İşte burada, anlatı sadece birlikte masal olmaktan çıkıp, hayatın acımasız gerçekliği ile bgörmekri baş başa bırakıyor. Her birliktei kendi hırsları ve korkuları tarafından yönlendirilen Domuz, sürean ve Güvercinin anlatısi, hayatın kafası karışık doğasını ve birlikteeysel çıkarların ne kadar ağır bastığını anlatışıyor. aynı periyotda bu anlatınin, birlikteey doğası ve deneyimlerimiz üzerinde daha geniş birlikte bakış açısı sağladığını söyleyebiliriz. Kendi çıkarlarını koruma ve hayatta kalma çarpışmasi, ne yazık ki herkesin karşı karşıya olduğu birlikte gerçek. çıkarım olarak, bu geleneksel Çin masalı, hayatın zorluğu ve korkutucu gerçekleri karşısında bizi nasıl değiştirmerebileceğini anlatışan birlikte uyarı niteliği taşıyor. Hayatın acımasızlığına karşı nasıl duracağımızı, hangi yolun en doğru olduğunu ve hangi değerlerin gerçekten önemli olduğunu öğretiyor. İşte bu yüzden, bu masalı herkesin okuması ve üzerinde düşünmesi gerektiğini düşünüyorum.