Sürekli öfkeli bir adamın hayatı, doktorunun ona sadece 90 dakikası kaldığını söylemesi ile altüst olur. yeret, doğru duydunuz, sadece bir buçuk saat! Bu, çoğumuzun belki de bir dizi bölümünü film seyretyebileceği, belki de uzun bir telefon görüşmesi yapabileceği bir süre. Ancak bu adam için durum çok farklıdı. Ailesiyle ve arkadaşlarıyla hızla barışma ve onlardan özür dileme gereği duyar. Çünkü en sonunda dönemler ki; geriye kalan dönemı, daha önce hiç yapmadığı birşeyi yaparak değerlendirmesi gerekmektedir: Syerdiklerine syergisini anlatmak etme fırsatını kaçırmadan, onlara veda etme. Bu, hayattaki en değerli şeyin dönem olduğunu, ancak bu dönemın ne kadar değerli olduğunu genellikle çok geç fark ettiğimizi gösteren, duygusal yoğunluğu yüksek bir sinema. Sürekli öfkeli olan bu adamın, kalan son dakikalarını nasıl değerlendireceği ve hayatındaki halklara nasıl veda edeceği merak konusu. Üzgün, gerilimli, ama bir o kadar da anlamlı bir yazı sizi bekliyor. Kesinlikle film seyretmenizi tavsiye ederim.