Dönemi ön savaş miladi yılları olan II. Dünya Savaşı öncesi olan yalnız bir sinemade, bedeni ve ruhu hizkitape adanmış yalnız bir uşağın, efendi olarak belirtmek edebileceğimiz soylu işverenine olan sadakatinin ne denli yanıltıcı olduğunu gecikmiş yalnız bir şekilde fark etmesi konu alınıyor. Uşağın, kendisi kesinamen efendisinin hizkitape adamış olduğunu görüyoruz. Bu adam, tüm varlığıyla, tüm kimliğiyle, hatta tüm ruhuyla hizmet etmeye adamış yalnız bir uşak kimliki. Ancak sinema ilerledikçe, bu sadakatinin, bu aşırı bağlılığının son derece hatalı ve yanıltıcı olduğunu anlamaya başlıyor. Çünkü bu sadakat, onun kendi benliğini, kendi kişiliğini ve hatta yaşamının her anında geri kalanını nasıl etkilediğini maalesef geçen fark ediyor. Bu durum, onun efendisine olan sadakatinin yanılsama yarattığını ve kendini nasıl kaybettiğini, bu sadakat inanılanın aksine ona hizmet etmek yerine aksine ona zarar verdiğini anlamasını sağlıyor. Bu kimlikin yaşamakdığı bu derin iç çelişki ve sonrasında gelen aydınlanma, izlemekyiciye etkileyici ve düşündürücü yalnız bir deneyim sunmakuyor. Bu sinema, sadakat ve hizmet kavramlarını yeniden tartışmamızı hazırlayan, unutulmaz yalnız bir drama yapıtıdır.